Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna w Jaworznie

Prelekcje dla rodziców

W ramach projektu odbyły się prelekcje dla rodziców w formie on- line. Początkowo planowane były spotkania z rodzicami na terenie filii  Wojewódzkiej Biblioteki Pedagogicznej w Jaworznie, niestety sytuacja epidemiczna spowodowała przeniesienie spotkań do rzeczywistości wirtualnej. Pomimo innej formy kontaktu,  w trakcie prelekcji rodzice uczestniczący zadawali mnóstwo pytań, wytworzyła się atmosfera sprzyjająca dyskusji, wymianie doświadczeń i myśli, co dla prowadzących było bardzo ważne i uczące.  Dziękujemy Rodzicom za udział, spostrzeżenia i przemyślenia na temat ich dorastających dzieci.  

Refleksje po warsztacie,, Dojrzewanie może być bezpieczne” przeprowadzonym w klasie ósmej w jednej z jaworznickich szkół.

 Za zgodą Dyrektora szkoły, jako pracownicy poradni, miałyśmy możliwość prowadzenia zajęć w jednej z klas ósmych. Dość liczna klasa przyjęła nas z zaciekawieniem. Zawsze to coś innego niż lekcja z wychowawcą. Niektórzy uczniowie cieszyli się, że minie im też wychowanie fizyczne, inni byli rozczarowani tym faktem, jeszcze inni zachęcali nas, aby zostać jak najdłużej. W klasie mniej więcej było tyle samo chłopców i dziewcząt.

         Warsztaty z reguły zaczynają się od tzw. rundy początkowej i kończą rundą podsumowującą. Każdy uczestnik ma swoją krótką chwilę,  aby przedstawić się i powiedzieć dosłownie zadanie o sobie. Wbrew pozorom to krótkie zadanie daje możliwość pokazania siebie nie od strony ucznia, relacji w klasie, ale o strony ,, pozaszkolnego życia”. To zawsze budzi zdziwienie i emocje zwłaszcza, gdy trochę mówi o sobie wychowawca. Z zasady wychowawcy/ nauczyciele są z nami cały czas podczas pracy z klasą. Wszyscy uczestnicy siedzą w kręgu, aby się widzieć i ,,być” w relacji. Runda końcowa to informacje dla prowadzących o tym, co było istotne dla grupy, co było mało ciekawe, co zmienić, ulepszyć, co działa...

Uzależnienie dzieci i młodzieży

Zapraszamy na krótką rozmowę z Dyr Poradni  mgr Grzegorzem Stano i z Z- ca Dyrektora mgr Wioletta Mendela na temat uzależnień dzieci i młodzieży 

linka: https://www.youtube.com/watch?v=9IG4iPUbHc4. 

Artykuł w ramach Kampanii Informacyjno – Edukacyjnej Dojrzewanie może być bezpieczne Nowe media

Badacze współczesnych odkryć technologicznych są przekonani, że co dwa pokolenia
(ok. 40 lat) następują istotne zmiany kulturowe, świat staje się inny, a żyjący w dwóch oddalonych od siebie okresach nie potrafią zrozumieć rzeczywistości, w której żyją. Dotyczy to przede wszystkim przemian w zakresie mediów. W XX wieku dominowała prasa, radio i telewizja. Od lat 80-tych, do głosu doszedł przekaz cyfrowy, pojawiły się nowe media: komputer, Internet, telefon komórkowy. Nową formą komunikacji stały się media społecznościowe, nazywane „social media”. Rozumie się przez nie aplikacje internetowe, umożliwiające tworzenie i przekazywanie treści                       w formie tekstów, obrazów, filmów, plików dźwiękowych. Innymi słowy, chodzi o spotkanie online, czyli wymianę informacji, dzielenie się wiedzą i opiniami.

Pojawienie się social mediów porównuje się do wynalezienia alfabetu (2,7 tys. lat temu), powstało bowiem połączenie różnych sposobów komunikowania się poprzez internetową sieć. Po raz pierwszy połączyło się to, co pisane, z tym, co wypowiadane i audiowizualne. I tu dostrzega się pierwsze niebezpieczeństwo:

• człowiek zaczyna żyć w hiperrzeczywistości, gdzie obraz, znaki i złudzenia wypierają realne doświadczenia,
• w świecie wirtualnym nie musi się odpowiadać za swoje czyny i zachowania, może się otrzymać natychmiastową gratyfikację.

Internet (za datę wprowadzania w Polsce uznaje się 1991r., kiedy to podłączono nasz kraj do sieci europejskiej i sieci USA), ma istotny i znaczący wpływ na nasze życie. Wchłonął prasę, radio                 i telewizję. Jak podkreślają psychologowie kontakty online wpływają na uspołecznienie, zmniejszają kompetencje społeczne w świecie rzeczywistym. W cyberprzestrzeni nie ma miejsca na bezpośrednie, głębokie relacje czy poznanie drugiej osoby. Pozostają domysły i uogólnienia. Często eksperymentuje się z własną tożsamością, udaje się kogoś innego. Dominuje to wśród młodych ludzi, którzy w rzeczywistym świecie odznaczają się wysokim poczuciem samotności. W wirtualnej przestrzeni tracą znaczenie takie wymiary człowieka, jak: płeć, rasa, wykształcenie, pochodzenie, narodowość czy wyznanie.

Serwisy i aplikacje, wykorzystywane przez młodzież  to:

• serwisy społecznościowe, służące do budowania i podtrzymywania relacji między użytkownikami,
• forum internetowe, pozwalające na wymianę informacji i poglądów,
• serwisy wymiany treści, obejmujące obrazy i wideo,
• blogi i mikro blogi, otwarte na wyrażanie myśli i poglądów,
• gry sieciowe,
• czaty, obejmujące komunikowanie się wielu osób.

Największa  aktywność nastolatków widoczna jest na portalach społecznościowych, typu:  faceebook.pl, YouTube, gry sieciowe World of Warcraft, League of Legends. Ważny jest też dla nich telefon komórkowy, a w nim SMS i MMS.

Do zagrożeń w sieci zaliczyć należy:

• stalking - nękanie wiadomościami, wyzywanie, zastraszanie, rozpowszechnianie filmów                   i zdjęć ofiar,
• trollowanie - utrudnianie osiągnięcia celu drużynowego w grach sieciowych, ale też prowokacyjne wypowiedzi,
• grooming - propozycje seksualne na Facebooku czy YouTube,
• sexting – rozpowszechnianie nagich bądź półnagich zdjęć.

Skala istniejących zagrożeń w medialnym świecie zmusza do podejmowania coraz to nowych działań na edukacyjnych rzecz bezpiecznego korzystania z technik komunikacyjnych. Znane są chociażby kampanie społeczne „Dziecko w sieci”, zwracające uwagę na problem pedofilii                  i  uwodzenia nieletnich, tematykę przemocy czy zachowań autodestrukcyjnych. Bądź powiązany z tym projekt „Sieciaki.pl” – Poznaj bezpieczny Internet.

Co można zrobić, by chronić swoje dziecko w sieci:

• Ustal z dzieckiem zasady korzystania z Internetu
• Udostępniaj dziecku jedynie pozytywne i bezpieczne treści
• Rozmawiaj z dzieckiem o jego doświadczeniach w sieci
• Skonfiguruj ustawienia bezpieczeństwa w urządzeniu
• Zainstaluj program do kontroli rodzicielskiej

                                                                                         Opracowała Karolina Olszewska – Suruło

Dojrzewanie może być bezpieczne "Niezbędnik" rodzica nastolatka.

Zaproponowany tytuł jest nieco przewrotny i ma być jedynie próbą wzbudzenia refleksji czytelnika. Wychowanie jest tak delikatną i indywidualną materią, niepowtarzalną i wyjątkową dla konkretnej rodziny, że niemożliwe staje się stworzenie gotowego zestawu odpowiedzi, recept. Nie ma możliwości wyposażenia czytelnika w niezbędnik, który zagwarantuje spokój i sukces na polu rodzicielskim. Można jednak pokusić się o wskazanie kilku elementów, które dla nas rodziców mogą być elementem higieny psychicznej, czegoś co pomoże nam przejść przez ten konkretny etap rozwoju dziecka z większym spokojem:

• potrzeby: dbajmy w pierwszej kolejności o zaspokojenie własnych potrzeb. Jest to truizm, ale często o nim zapominamy: kiedy jesteśmy zasileni w dobrą dla nas energię (jej źródłem może być cokolwiek co nam sprzyja: ludzie, sport, rękodzieło, książka, kino itd:) łatwiej nam w codziennym byciu z naszym dzieckiem. Kiedy nasze potrzeby są zaspokojone i jesteśmy w dobrej kondycji, łatwiej nam odpowiadać na różne zachowania i reakcje naszego nastolatka ze spokojem;
  • świadomość siebie: warto wiedzieć, zastanawiać się: jakie ja mam doświadczenia ze swojego dorastania? co jest dla mnie trudne w relacji z moim dzieckiem? które jego zachowania, reakcje szczególnie mnie "zapalają"?;
  • więź: "być z dzieckiem, obok dziecka, dla dziecka", w miarę możliwości warto pokazywać nastolatkom, że są dla nas ważni, że zależy nam na nich, że ciekawi nas ich rzeczywistość, to co mają do powiedzenia;
• czas: w zależności od potrzeb nastolatka i swoich możliwości próbujmy robić coś wspólnie, proponujmy różne formy aktywności, wykazujmy chęć bycia razem;
  • otwartość i zaufanie: starajmy się spoglądać na naszego nastolatka z myślą o tym, że właśnie wkracza w nowy etap swojego życia, że chce próbować, testować, sprawdzać; spróbujmy zaufać, że dokona dobrych dla siebie wyborów;
  • uczucia: dziecko od nas rodziców uczy się w jaki sposób "obsługiwać" swoje uczucia (co czuję, jak to nazwać, wyrazić, co z tym zrobić?) dlatego próbujemy w byciu z nastolatkiem nazywać swoje uczucia, w sposób otwarty je komunikować (konkretnie: kiedy robisz/mówisz to i to, ja czuję...); zauważajmy też emocje nastolatka i próbujmy je nazywać;
• wiedza: warto wiedzieć co jest charakterystyczne dla tego momentu w życiu dziecka, poszukiwać odpowiedzi kiedy pojawiają się pytania, pogłębiać znajomość tematu. Myśl o tym, że jest to czas gwałtownych przemian w mózgu/ całym organiźmie może być bardziej pomocna niż myśl: on/ona chce postawić na swoim, ma gdzieś to co mówię, lekceważy mnie. Myśl o tym, że zachowanie dziecka nie wynika ze złej woli czy egoizmu, tylko ze specyfiki rozwoju jest bardziej wspierająca nas rodziców;
• podejście do konfliktów: spróbujmy spoglądać na sytuacje konfliktowe jak na pewne wyzwanie, jak na możliwość nawiązania osobistego, rzeczowego dialogu z nastolatkiem, jak na możliwość zaprezentowania swojego punktu widzenia i podzielenia się swoimi doświadczeniami, z otwartością na to co usłyszymy od swojego dziecka;
• wsparcie innych rodziców i profesjonalistów: kiedy czujemy niemoc, przeciążenie lub po prostu potrzebujemy się "wygadać" dzielmy się doświadczeniami, rozterkami z innymi rodzicami (zobaczenie, że inni mają podobnie może być pokrzepiające); a gdy czujemy, że coś jest dla nas trudne w zachowaniach, reakcjach naszego dziecka i nie znajdujemy odpowiedzi dlaczego tak jest?, poszukajmy ich wspólnie z jakimś profesjonalistą; 
• umiejętność obserwacji dziecka: przyglądajmy się zmianom, które się dzieją w życiu naszego dziecka, co próbuje nam przekazać niewerbalnie za pomocą fryzury, ubioru, gestykulacji, mimiki;
• poczucie humoru: umiejętność żartowania z codziennych sytuacji, nie traktowania wszystkiego co się wydarza w codzienności zbyt "serio", może być zbawienne w sytuacjach dużego napięcia;

Zdaniem duńskiego terapeuty rodzinnego Jespera Juula „Najlepszą gwarancją dobrych relacji z nastolatkiem jest dobra wola, aby rozwijać się razem z nim”. Tej gotowości do rozwoju, otwartości i ciekawości  na to co wydarzy się w związku  z dorastaniem życzę wszystkim rodzicom nastolatków.

                                                                                           Opracowała mgr M. Makowska – Wiatr